رمان بگو زمستان نیاید اثر مهسا رمضانی

قرار نبود به‌خاطر اشتباه برادرم، فرشید، من پاسخگو باشم؛ اما شدم. یزدان پناهی برای انتقام از اون، با آبروی من بازی کرد؛ اما خبر نداشت گندی که داره هم می‌خوره؛ پای جفتمون رو تا ته دنیا اسیر این ماجرا می‌کنه. این وسط اونی که تقاص می‌داد، فرشید نبود؛ من و یزدان بودیم.

***

دارایی کمی نیست در دنیا!
اینکه امید داشته باشی و با امید پیش بروی و با تک‌تکِ سلول‌های بدنت، ماهیتِ واقعی‌اش، کارکردِ بی‌نظیرش را لمس کنی!
آن‌وقت قطعاً ساده نمی‌لرزی، سخت نمی‌گیری، پیش می‌روی با همه‌ی دشواری و تلخی؛ چون تهِ تهِ همه‌ی سختی‌ها؛ دل‌گرمِ یک روز یا یک اتفاقِ ویژه‌ای!
چون آخرِ تمامِ زمستان‌های سرد؛ به آمدنِ بهآر باور داری!
و دلت روشن می‌ماند به اندک جرقه‌های آرامش…
و کورسوی غریبِ عشق…
و معجزه‌ی طراوت و لبخند؛ از پسِ طوفانِ بی‌رنگی!
دارایی کمی نیست در دنیا؛ مخدری از جنس امید!
و وقتی نباشد؛ انگار در خماریِ مفرطی حبس می‌مانی با هزار دردِ عمیق، با هزار حس و حالِ عجیب!
فاطمه پنبه‌کار